از اونجایی که من اصلن به تقویم ومناسبت هاش نگاه نمیکنم
و نسبت به بعضیاشون بی تفاوتم و فکر میکنم زیاد مهم نیستن
و ازاونجایی که روز 31 خرداد بود و من و مامانم نشسته بودیم پای اخبار که میگفت
امروز زوز بزرگداشت شهید چمرانه... ...آقــــــــآ شاید باورتون نشه
اشک تو چشای من حلقه زدو به مامانم گفتم: 
چی میشد این شهید ودانشمند بزرگوار می بود
تا با خردمندی هاش مارو ازاین وضع تحمیلی (منظورم تحمیل تحریمه) نجات می داد ؟
نکه اون... بلکه خیلی از افرار باارزش کشور مثه امیرکبیر و خیلی ازبزرگواران دیگه!
حالا مامانم باکمی تامل گف من اولا به خودم افتخار میکنم که
همچین دختری دارم که واسه ی کشورش و وضع مردم نگرانه.
(واییییییییییییییییییی اصلن باورم نمیشد که مامانم اینارو به من بگه)
و مامانم ادامه داد که خداسرنوشت هرکسی رو یه جور مقدر کرده
بالاخره سعادتش رو داشته که شهید بشه وماهم نباید نسبت به راهی که داریم میریم
و اونابرامون هموار کردن بی تفاوت باشیم... چرا شاید اگه اون شهید بزرگوارمی بود
الان خیلی از مشکلات رو نداشتیم بالاخره توام سعی کن اونارو الگوی خودت بدونی و از راهکارهایی
که اونا استفاده میکردن تو زندگیت به کار ببری ... توهم میتونی .. راستی میدونی
اون یکی از دانشجوهای هسته ای بود و وقتی برای ادامه تحصیل رفته بود خارج از کشور ،
استادان اونجا میگفتن ما بجای بیست باید به این بزرگوار22 بدیم..
باورم نمیشه یه مغز ایرانی انقدر کارایی داشته باشه.
وسلام به شهدایی که راهو برامون باز کردن.
