از اونجایی که من اصلن به تقویم ومناسبت هاش نگاه نمیکنم
و نسبت به بعضیاشون بی تفاوتم و فکر میکنم زیاد مهم نیستن
و ازاونجایی که روز 31 خرداد بود و من و مامانم نشسته بودیم پای اخبار که میگفت
امروز زوز بزرگداشت شهید چمرانه... ...آقــــــــآ شاید باورتون نشه
اشک تو چشای من حلقه زدو به مامانم گفتم: 
چی میشد این شهید ودانشمند بزرگوار می بود
تا با خردمندی هاش مارو ازاین وضع تحمیلی (منظورم تحمیل تحریمه) نجات می داد ؟
نکه اون... بلکه خیلی از افرار باارزش کشور مثه امیرکبیر و خیلی ازبزرگواران دیگه!
حالا مامانم باکمی تامل گف من اولا به خودم افتخار میکنم که
همچین دختری دارم که واسه ی کشورش و وضع مردم نگرانه.
(واییییییییییییییییییی اصلن باورم نمیشد که مامانم اینارو به من بگه)
و مامانم ادامه داد که خداسرنوشت هرکسی رو یه جور مقدر کرده
بالاخره سعادتش رو داشته که شهید بشه وماهم نباید نسبت به راهی که داریم میریم
و اونابرامون هموار کردن بی تفاوت باشیم... چرا شاید اگه اون شهید بزرگوارمی بود
الان خیلی از مشکلات رو نداشتیم بالاخره توام سعی کن اونارو الگوی خودت بدونی و از راهکارهایی
که اونا استفاده میکردن تو زندگیت به کار ببری ... توهم میتونی .. راستی میدونی
اون یکی از دانشجوهای هسته ای بود و وقتی برای ادامه تحصیل رفته بود خارج از کشور ،
استادان اونجا میگفتن ما بجای بیست باید به این بزرگوار22 بدیم..
باورم نمیشه یه مغز ایرانی انقدر کارایی داشته باشه.
وسلام به شهدایی که راهو برامون باز کردن.
حالا هم میخواستم به عرضتون برسونم که من کنار اومدم....
